we blijven stilstaan bij de ziel van een vreemde kastanje bruin op heterdaad bijna losgelaten elk niet mechanisch orgaan elke ondergekoelde gedachte drijft op haar eigen kleur ook de taal glimlacht binnensmonds terug ik weet wel wat sneeuw is ontwaakt een vrieskoningin aan mijn hand regen nog niet volledig uitgesproken waarom moet ik verdomd nu juist denken aan het tweede postulaat van isaac newton
Ludo Vanroy, Copyright © 1999